KENIA- tid for innfield !

Endlig skulle me få møta hald- gjengen igjenn. Glede! Samme dag som me kom frå Ifaty reiste me til Kania. Der møtte det oss europeiske flotte og beine veger. Og på misjonscenteret der me skulle bu var det særdeles norskt. Folk snakka engelsk, som var veldig rart. Var vanskelig å stilla om frå gassisk, så eg brukte fleire gangar gassiske ord når eg skulle sei takk eller unnskylde meg. Men kjekt var det å møte alle igjenn, få nye innputt, dele opplevingar og ikkje minst fere på afrikansk safari.  

Her er connect gjengen samla med eitt utsiktspunkt.

 Me var også å såg på baby elefantar og crasy apekattar som klatra inni bilane, tok viktige papirer og slost om kvarandre. Før eg visste dette ville eg såklart helse på ein av apekattane. Lurt Marte! Det var rett før eg vart ein finger fattigare.

Ved Mathare slummen, og centeret som jobber for å hjelpe heimplassen sin

Fire av studentane frå hald jobber i denne slummen. Me for derfor på eitt lite besøk. Sterke inntrykk. Ein ting var å gå gjennom der, men me fekk også komme inn til ein familie og fekk høyre om deira fortid, framtid og håp. Men det positive inntrykke eg fekk av å gå gjennom slummen var at alle var så glade. Sjølv kor lite dei har, er dei rike på andre områder. Me har så mykje å lære. Dette gjeld også dei frå matharecenteret. Eg ser virkelig opp til dei som jobber der. Dei har klart å komme seg ut av fattigdommen, men vil alikevell bu der og hjelpe heimplassen sin. Med håp og tro kan ein komme langt. Om nokon år vil slummen kanskje ikkje lengre eksistere er deira tankegang.